امروزه ریموت کنترل کاربرد زیادی در جامعه ما پیدا کرده است. طوری که دیگر کسی حاضر نیست زمانی که به درب پارکینگ می رسد از اتومبیلش پیاده شود و درب را باز کند. همچنین خیلی از کسبه حال و حوصله ی بالا کشیدن کرکره مغازه ی خود را ندارند. خیلی از افراد نیز حاضر نیستند با سوئیچ شان درب ماشین را باز کنند و … .
معرفی مختصر ریموت کنترل ها
در بازار ایران معمولا ریموت کنترل ها به دو دسته ی ریموت 433 مگاهرتز و 315 مگاهرتز به فروش می رسند. البته ریموت 868 مگاهرتز هم وجود دارد که کاربردی زیادی بین دستگاه های ریموتی پیدا نکرده است.
حال اگر بخواهیم دسته بندی دیگری برای ریموت ها داشته باشیم می توان آنها را به سه دسته فیکس کد ( Fixed Code ) یا کد فیکس و لرنینگ کد یا کد لرن (Learning Code ) و هاپینگ ( Hopping ) تقسیم کرد.
اگر برای شما هم این سوال بوجود آمده که این ریموت ها چه تفاوتی با هم دارند یا کدام یک بهتر است ؟ با ما همراه باشید تا علت آن را بدانیم .
ریموت کنترل فیکس کد ( Fixed Code )
پایه و اساس ارسال و دریافت در این نوع ریموت براساس یک کد ثابت است که توسط IC های PT2262 و PT2272 تولید می شود. به اینصورت که با مقدار دهی پایه های آدرس در IC فرستنده و دادن همان مقدار در IC گیرنده، دیتا ارسال شده و در گیرنده دریافت می شود. نقطه ضعف این نوع از ریموتها امنیت پایین آن است.
معایب ریموت کنترل فیکس کد:
1- ریموت های فیکس کد امنیت بشدت پایین و ضعیفی دارند و به راحتی قابل هک و کپی برداری هستند. دلیل این امر محدود بودن وضعیت ها و حالت های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده است.
2- از آنجایی که در اکثر مدل های کدفیکس، آدرس دهی پایه ها به صورت دستی و با لحیم کاری انجام می شود،کاری دشوار می باشد.
3- اگر زمانی ریموت کنترل مفقود شود، باید جامپرهای گیرنده و دیپ سوئیچ را با هم عوض کنیم و تغییر بدیم که باز هم کار دشوار و سختی است.
به خاطر همین دلایل، امروزه کمتر کسی از ریموت های کدفیکس برای بازکردن درها و کرکره برقی استفاده می کند. و هم خیلی مرسوم نیستند.
در واقع از ریموت های کدفیکس فقط می توانیم به عنوان روشن خاموش کردن و کنترل آن دسته از وسایل برقی استفاده کنیم که نیاز به امنیت خیلی بالا نداشته باشند. مثلا مثل: کنترل آباژور و چراغ های مطاله، کنترل فن کارگاه، کنترل هیترهای برقی، کنترل پنکه، کولر، لامپ های اتاق و لامپ حیاط، و …
ریموت کنترل کد لرن (Learn Code):
در این نوع از ریموت کنترل ها کد شناسایی برای ارتباط با فرستنده و گیرنده به صورت نرم افزاری انجام می شود. معمولا روی برد (یا PCB) اکثر گیرنده های کدلرن، یک پوش باتن یا کلید قرار داده شده است. با فشار آن، گیرنده در حالت آماده برای معرفی یک ریموت جدید قرار می گیرد. به این صورت که بعد از فشار کلید لرن، زمانی که مطمئن شدیم گیرنده به حالت لرنینگ رفته، یکی از کلیدهای ریموت جدید رو همزمان فشار دهیم تا کد نرم افزاری داخل ریموت، به گیرنده معرفی و به حافظه آن انتقال پیدا کند و ذخیره شود. با انجام این کار، از این به بعد با فشار یکی از کلیدهای ریموت جدید، گیرنده به درستی ریموت ما رو تشخیص می دهد. و کدها را دریافت و رمزگشایی می کند.
در این دسته از ریموت کنترل ها معمولاً ارسال اطلاعات بر اساس کد دهی به روش آی سی EV1527 یا یکی از هم خانواده های این آی سی انجام می پذیرد. کد دهی این IC نیز به اینصورت است که قبل از ارسال دیتای اصلی تعداد بیست بیت کد منحصر به فرد مربوط به هر ریموت را ارسال می کند.
در این شیوه، امنیت به حدی قابل قبول است که این نوع از ریموت ها بیشترین کاربرد را در سیستم های امنیتی و دربازکن ها دارند.
معایب ریموت کنترل های کدلرنینگ:
ریموت کنترل های کدلرن با وجود اینکه یک نسل جدیدتر از ریموت کنترل های کدفیکس هستند، اما با این وجود معایبی هم دارند. با وجود اینکه کد شناسایی بین ریموت و گیرنده بصورت نرم افزاری هست. اما باز هم کدها و سیگنال های ارسالی دارای محدودیت هستند. و به سادگی می شود با دستگاه های مخصوص هکر ریموت یا دستگاه های مخصوص شناسایی سیگنال، از این مدل کپی برداری کرد. به همین خاطر، امنیت ریموت کنترل های Code Learning زیاد بالا نیست.در واقع به علت محدودیت تنوع کدهای ارتباطی میان فرستنده و گیرنده (قبلا گفتیم حدود یک میلیون حالت) در مواردی باعث ایجاد اختلال در عملکرد ریموت کنترل های بعضی از درب های پارکینگ و باعث باز و بسته شدن ناخواسته آن ها می شود.
اگر به ریموت کنترل کدلرن نیاز دارید می توانید با قیمت باورنکردنی آن را از سایت اصاکو به صورت اینترنتی خریداری کنید و به راحتی تحویل بگیرید.
ریموت کنترل هاپینگ کد (Hopping Code):
هاپینگ کدها نسل جدیدتری از ریموت کنترل ها هستند که بعد از کدلرن ها معرفی شدند. این دسته از ریموت کنترل ها، به رولینگ کد (Rolling code ) نیز مشهور هستند.
در این نسل از ریموت ها نیز مثل مدل کدلرن، ارتباط میان ریموت و گیرنده از طریق نرم افزاری و توسط یک کد ارتباطی صورت می گیرد، اما با این تفاوت که این کد در ریموت های کدلرن، همواره ثابت بود، (یک کد 24 بیتی) اما در مدل هاپینگ، هربار کد جدیدی توسط ریموت یعنی آی سی HCS301 تولید می شود.
یکی از مزایای برجسته این نوع از ریموت کنترل ها به حداقل کردن امکان کپی برداری از آن است. زیرا در این نوع ریموت ها بیش از 16 بیلیون حالت برای کددهی وجود داره که توسط ریموت مورد استفاده قرار می گیرد. از دیگر مزایای هاپینگ، شناسایی سیگنال های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده است. در این نوع این خصوصیت فقط از طریق خود رسیور امکان دارد و امنیت ریموت کنترل های هاپینگ رو از انواع دیگر بیشتر کرده است.
